“प्रभु ची आत्मा माये उपर छै, ऐवास्ते ओणे कंगाला नु सुसमाचार सुणावणे वास्ते माया अभिषेक करला, ते मनु ऐवास्ते चुणले कि जको बन्धन मां छी वानु छुटकारे चा ते अन्धा नु सोज़ले मिलणे चा सुसमाचार चा प्रचार करे ते लताड़ले आला नु छुड़ावे।
कि तु वांचीया आँख खोल, कि वे अन्धकार महु काढ़ती कर ज्योति मां, ते शैताना चे अधिकार महु नरीकारा चे राज़ मां गेहती आवे। वे पापा कनु माफ पाओ, ते वांचे बीच मां आती जाओ, जको माये मां विश्वास चे जरिये नरीकारा वास्ते पवित्र करले गेले।’
जको नाश हुवी पले, वांचे वास्ते अम्ही मौत ची भयानक बद्दबू छिऊं। जको उद्धार गेहणे आले छी वांचे वास्ते अम्ही जीन्दगी ची खुश्बु छिऊं। पर काये मां छै इसड़े काम करने ची काबलीयत?
ते नाश हुवणे आला चे वास्ते अधर्म चे सारे तरीके चे धोक्के लारे हुवी, ते वे नाश हुवी पले कांकि वाने सच्चाई चे प्यारा नु कोनी मनले, जाये कनु वांचा उद्धार हुवणा तां।
पर तम्ही तां हेक चुणला आला वंश, ते राज़ पदधारी, याजका चा हेक समाज, ते पवित्र लौक, ते हेक इसड़ा झोण्ड जको नरीकारा चा आपणा छै, ताकि तम्ही नरीकारा चे महान कामा ची घोषणा कर सग़ा जेह्णे तम्हानु अन्धारे महु काढ़ती कर अदभोत सोज़ले मां हकारले। ओचे गोण उजागर करा। जिंवे पवित्रशास्त्र मां लिखले पले,
पर जको कुई आपणे भावां लारे बैर राखे ऊं अन्धकार मां छै, ते अन्धकारा मां टुरे, ते ना जाणी कि मैं किठे जई, कांकि अन्धकारा ने ओचीया आंखीया अन्धीया करती नाखलीया।