धन्न छिवा तम्ही, जब मैं इन्साना चे पूता ची वजह कनु लौक तम्चे लारे बैर राखे, ते तम्हानु काढ़ती छोड़े, ते तम्ची निन्दा करे, ते तम्चे नां बुरे जाणती कर कटती नाखे।
यां बाता चे बाद, अरिमतिया चे यूसुफ ने, जको ईशु चा चैला हुता, पर यहूदिया चे ङरा कनु ये बाते नु लुकाती राखता, पिलातुस कनु बिनती करली कि का ओ ईशु ची लाश चती जा सग़े? पिलातुस ने ओची बिनती सुणली। ते ओ आती कर ओची लाश चती गेला।
ओही ङिओ जको हफ्ते चा पेहला ङिओ हुता,आथण चे बेले जब उठली दरवाजी जिठे चैले हुते, यहूदिया चे ङरा कनु बन्द हुती, तब ईशु आला ते वांचे आधे मां भिले रेहती कर वानु केहले, “तम्हानु शान्ति मिलो!”
पर कायर, ते अविश्वासी, ते घिनौने, ते हत्यारे, ते व्यभिचारी, ते जादू-टूणे करने आले, ते मूर्तिपूजक, ते सारे कूड़ मारणे आला चा हेंस्सा वे झीली मां मिली, जको जाखते ते गन्धक लारे ब़लती रिहे, हा ङुजी मौत छै।”