7 कांकि वे ईशु कनु पूछते ही जई पलते, बल्ति ओ सिधा भिला रेहती कर वानु केहले, “कि तम्चे महु जको पापी ना हो ऊंही सारा महु पेहला पत्थर यिनु मारो।”
पाहरेदारा ने केहले, “कुई वी बन्दे ने आज़ तक इसड़ीया बाता कोनी केहलीया जको ऐणे केहलीया।”
ईशु खड़ा हुला ते वे असतरी नु केहले, “हे असतरी, वे सारी बन्दी किठे गेली? ते किह्णी वी तनु ङण्ड ची आज्ञा कोनी ङिली?”
ते बल्ति ओ पग़्ग़ा चे भराणे हुती कर भोंये उपर आंगली लारे लिखु लाग़ला।
तम्चा वचन सदा दया समेत ते आच्छा हो, कि तम्हानु हर बन्दे नु उचित रीति लारे उत्तर ङेणा आती जाओ।
ओ आपणे सज़्ज़े हाथा मां सात तारे चले आला हुता ते ओचे मुँहा महु तेज ङुंहु धारी तलवार निकले पलती। ओचे मुँह इसड़े चमके पलते जिंवे सूरज तेज चिटके आलीकर चमकेवे।
ते जाति-जाति नु मारणे चे वास्ते ओचे मुँहा कनु हेक तेज धार ची तलवार निकले पलती ली, ते ओ लोहे चा राज़ङण्ड चती कर वांचे उपर राज़ करी, ते ओ सर्वशक्तिमान नरीकारा चे खतरनाक गुस्से ची जलजलाहट चे मदिरा चे कुण्डे मां अंगूरा चे रसा नु निचोड़ी।
यानि मन फिरा, ना तां मैं दुधे गोढु जल्दी ही आती कर आपणे मुँहा ची तलवारी लारे वांचे लारे भीड़ी।