6 ईशु नु परखणे चे वास्ते वाणे हा बात ओकनु पूछली, कि ऐचे उपर दोष लावणे वास्ते कुई बात मिलती जाओ। ते ईशु पग़्ग़ा चे भराणे हुला ते भोंये उपर आंगली लारे लिखु लाग़ला।
“ङेखा, मैं तम्हानु भेङा आलीकर भेड़िया चे बीच मां भेज़े पला, ऐवास्ते नाग़ा आलीकर ब़ुध्दिमान ते कबूतरा आलीकर भोले बणा।
पर ईशु ने विनु कहीं वी उत्तर कोनी ङिला। बल्ति ओचे चैला ने आती कर ओकनु बिनती करली, “विनु विदा कर, कांकि वा आपणे भांसु रौल मचाती आवे पली।”
फरीसी ते सदूकिया ने गोढु आती कर ईशु नु परखणे वास्ते ओनु केहले, “अम्हानु स्वर्ग़ा चा कुई चैन्ह ङिखाण।”
तब फरीसी ओची परीक्षा गेहणे वास्ते आती कर किहुं लाग़ले, “का हर हेक वजह कनु आपणी घराआली नु त्याग़णे वाजिब छै?”
ईशु ने वांची दुष्टता जाणती कर केहले, “हे कप्पटी, मनु कां परखा पले?
वांचे महु हेक व्यवस्थापक ने ओनु परखणे चे वास्ते ओकनु पूछले,
पर ईशु चोप रेहला। तब महायाजक ने ओनु केहले, “मैं तनु जीते नरीकारा ची कसम ङिये पला कि अगर तु नरीकारा चा पूत मसीह छी, तां अम्हानु केहती ङे।”
तब फरीसी ओची परीक्षा गेहणे वास्ते आती कर ओकनु पूछले, “का ईं वाजिब छै कि मर्दा चे आपणी घराआली नु त्याग़णे?”
अम्ही ङिऊं, जा ना ङिऊं?” ओणे वांचा कप्पट जाणती कर केहले, “मनु कां परखा? हेक चान्दी चा सिक्का माये गोढु आणा कि मैं ओनु ङेखे।”
ते वे ईशु उपर दोष लावणे वास्ते ओची घात मां लाग़ले आले हुते कि ङेखु, ओ सब्त चे ङिओ ओनु ठीक करे के ना।
बल्ति फरीसी आती कर ईशु लारे विवाद करु लाग़ले, ते ओनु परखणे वास्ते ओकनु कुई स्वर्ग़ा चा चैन्ह मांगला।
ते ङेखा, हेक व्यवस्थापक ऊठला ते ईं केहती कर ओची परीक्षा करु लाग़ला, “हे गुरु, अनन्त जीवन चा वारिस हुवणे वास्ते मैं का करे?”
नेरा ने ओनु परखणे वास्ते ओकनु स्वर्ग़ा चा हेक चैन्ह मांगला।
ते ईशु सवेले सवेले बल्ति मन्दरा चे बेहड़े मां आला, ते सारी बन्दी ओचे गोढु आली, ते ओ ब़ेसती कर वानु उपदेश ङिऊं लाग़ला।
ते ना अम्ही मसीह नु परखु जिंवे वांचे महु कईयां ने करले, ते नाग़ा चे खाणे लारे वे मरती गेले।