10 पर जिसे बेले ओचे भऊ तेंहवार मां चाह्ले गेले, तां ओ खौद्द वी, चोप-चाप तेंहवार मां चाह्ला गेला।
“ङेखा, मैं तम्हानु भेङा आलीकर भेड़िया चे बीच मां भेज़े पला, ऐवास्ते नाग़ा आलीकर ब़ुध्दिमान ते कबूतरा आलीकर भोले बणा।
जब ओ भीड़ चे लौका लारे बाता करे ही पलता, तब ओची आई ते भऊ ब़ाहरु भिली हुती। वे ईशु लारे बाता करना चाहवी ली।
उत्तर मां ईशु ने ओनु केहले, “हमा तां ऐनू ऐह तरीके लारे हुं ङे। अम्ही, जको नरीकार चाहवे ओनु पुरे करने वास्ते ईं ठीक छै।” बल्ति ओणे इसड़े ही हुं ङिले।
जिसे बेले ओचे कुणम्बा चे बन्दा ने सुणले ओनु आपणे लारे गेहणे वास्ते टुरती पली, कांकि बन्दी किही पलती, “ऐचा चैता टिकाणे कोनी।”
ऐवास्ते ईशु ओह समय कनु यहूदिया मां उजागर हुती कर कोनी फिरला। पर उठु बरब्यान चे गोढु इफ्राईम नांवा चा हेक शहरा नु चाह्ला गेला, ते आपणे चैला लारे उठी रेहला।
ऐवास्ते ओचे भावां ने ओनु केहले, “गलील नु छोड़ती कर यहूदिया नु जा, कि जको काम तु करी वानु दुधे चैले उठे वी ङेखो।
कांकि ओचे खौद्द चे भऊ वी ओचे उपर विश्वास ना करते।
ईशु वानु ये बाता केहती कर गलील मां ही रेहती गेला।
पर जिसे बेले समय पूरा हुला तां नरीकारा ने आपणे पूता नु भेज़ले, ओ हेक असतरी महु जमला ते व्यवस्था चे अधीन पैदा हुला।