24 ते जिसे बेले भीड़ी ने ङेखले कि ना तां ईशु छै ते ना ओचे चैले, बल्ति वा भीड़ ब़ेड़ीया मां ब़ेसती कर ईशु नु सोधते हुले कफरनहूम नु पुज़ली।
वे झील पार करती कर गन्नेसरत प्रदेस मां पुज़ले।
जब ओ मिड़ला, तां ओनु केहले, “सारे लौक तनु सोते फिरे।”
वे झील पार करती कर गन्नेसरत प्रदेस मां पुज़ले, ते ब़ेड़ी घाट चे उपर लाली।
जिसे बेले ईशु पुठा आला तां लौक ओनु खुशी लारे मिड़ले, कांकि वे सारे ओची बाट ङेखी पलते।
ईशु ने विनु केहले, “हे असतरी, तु कां रोवी पली? तु कानु सोधी फिरी?” विणे ईं सोचले कि हा माली छै, विणे ओनु केहले, “हे महाराज़, अगर तु ओनु चले, तां मनु बावड़ तु ओनु किठे मेहले, मैं ओनु चली जई।”
ते हेक ब़ेड़ी उपर चढ़ती कर झील चे पार कफरनहूम सनु जऊं लाग़ले। ओस समय उपर अन्धारे हुती गेलते, ते ईशु हालि तक वांचे गोढु कोनी आला हुता।
तिबिरियास शहरा चा कोच्छ ब़ेड़ीया वे जग़हा उपर आती कर रुकलीया, जिठे प्रभु ने धन्यवाद करती कर वानु रोटी खाणे वास्ते ङिलीया हुतीया।
ईशु ने वानु केहले, “मैं तम्हानु सच्च-सच्च किहे पला, तम्ही मनु ऐवास्ते कोनी सोधा पलते, कि अचम्भे चे कामा चे चैन्ह ङेखले, पर ऐवास्ते सोधा पलते कि तम्ही रज़ती कर रोटीया खालीया।
ईशु ने ये बाता कफरनहूम शहरा चे प्राथनाघरा मां उपदेश ङिते बेले केहलीया।
यहूदी तेंहवारा मां ईशु नु ईं केहती कर सोधु लाग़ले, “ओ किठे छै?”