कांकि मैं तम्चे बारे मां नरीकारा आलीकर धोन्न लाली रिहे, ऐवास्ते कि मैं हेके ही मर्दा लारे तम्ची बात पक्की करती ङिली यानिकि मसीह लारे, तम्हानु पवित्र कुंवारी चे समान मसीह नु सोंपती ङिये।
मनु ब़ोहत सारीया बाता तम्हानु लिखणीया छी, पर काग़स ते स्याही लारे लिखणे ना चाहवी, पर आस छै कि मैं तम्चे गोढु आवी ते आमणे-सामणे बातचीत करी, जाये कनु तम्ची खुशी पुरी हो।
बल्ति जिसा सात स्वर्ग़दूता कनु सात आखरी आफता चे लारे भरीले आले सात मुंगर हुते, वांचे महु हेक स्वर्ग़दूत माये गोढु आला, ते माये लारे बाता करु लाग़ला ते मनु केहले, “इठे आ। मैं तनु बीन्दणी यानिकि मैमणे ची घराआली ङिखाणी।”