6 ओही बेले शमौन पतरस वी जको ओचे भांसु आवे पलता आती पुज़ला ते कब्री चे भीतर चाह्ला गेला। ते ओणे ङेखले कि खफना ची ओढ़णी पली ली,
वे दासी ने जको द्वारपालणी हुती, पतरस नु केहले, “किठी तु वी ऐ इन्साना चे चैला महु तां कोनी छी?” ओणे केहले, “मैं कोनी छै।”
ते झुकती कर ओढ़णी पली ङेखली, तांवी ओ भीतर कोनी गेला।
ते ऊं रुमाल जको ओनु कब्री मां मेहलणे चे समय उपर ओचे ठोङा उपर हुते, खफना चे ओढ़णा लारे कोनी हुते, पर ऊं रुमाल सोंटती कर अलग़ जग़हा उपर मेहले आले हुते।
ऐवास्ते ओ चैला जको लाङका किहवाता पतरस नु केहले, “हा तां प्रभु छै!” ईं सुणते ही कर पतरस उघाड़ा हुता उब़ाहली कनु चादर बलेठती कर ओनु मिलणे वास्ते पाणीया मां टप्पा मारती ङिला।