बल्ति वे यरुशलेम आले, ते ओ मन्दरा मां गेला, ते जको लेन-देन करी पलते वानु ब़ाहर काढ़ु लाग़ला, ते सराफा चे तखत ते कबूतर बेचणे आला चा चौकीया पलटती नाखलीया।
फसह चे तेंहवार चे पेहले, ईशु नु पता लाग़ला कि ओची वा घड़ी आती गेली कि संसार छोड़ती कर नरीकारा ब़ा चे गोढु जाये। तां आपणे लौका लारे जको संसारा मां हुते, जिंवे प्रेम ओ राखता आखरी तक उसड़ा ही प्रेम करता रेहला।