बल्ति ओ थोड़ा नेरा उग़ते बधती कर मुँहा चे भराणे ढेला, ते हा प्राथना करली, “हे माया ब़ा, अगर हो सग़े तां हा मुंगर माये कनु टलती जाओ, तां वी जिसड़े मैं चाहवे उसड़े ना, पर जको तु चाहवी उसड़े ही हो।”
“हे ब़ा, मैं चाहवे कि जानु तु मनु ङिले जिठे मैं छै ओठे वे वी माये लारे हो, कि वे माई वा महिमा ङेखो, जको तु मनु ङिली कांकि तु संसारा ची उत्पत्ति चे पेहले माये लारे प्रेम राखला।
ईशु ने उत्तर ङिला, “माया राज़ ऐ संसारा चा कोनी। अगर माया राज़ ऐ संसारा चा हुवीया, तां माये सेवक भिड़ीया कि मैं यहूदिया चे हाथ मां सोंपला ना जईया। पर माया राज़ इठला कोनी।”
ईशु ने विनु केहले, “मनु हाथ ना ला, कांकि मैं हालि तक ब़ा नरीकारा सनु उपर कोनी गेला। पर माये भावां कनु जती कर वानु केहती ङे कि, ‘मैं आपणे ब़ा ते तम्चे ब़ा, आपणे नरीकार ते तम्चे नरीकारा चे गोढु उपर जाये पला।’ ”
ते विश्वास चे कर्ता ते सेद्ध करने आले ईशु ची तरफ तकते रिहुं, जेह्णे ओ आनन्द वास्ते जको ओचे वास्ते पला हुता, लाज़ ची कुई चिन्ता ना करते हुले क्रूस चे ङोख सेहले, ते नरीकारा चे सिंहासन चे सज़्ज़े पासु जती ब़ेहला।