“हे ब़ा, मैं चाहवे कि जानु तु मनु ङिले जिठे मैं छै ओठे वे वी माये लारे हो, कि वे माई वा महिमा ङेखो, जको तु मनु ङिली कांकि तु संसारा ची उत्पत्ति चे पेहले माये लारे प्रेम राखला।
पर जब अम्चे सब चे उघाड़े चेहरे कनु प्रभु ची महिमा यूं प्रकट हुवे, जिंवे करती शीशे मां हुवे। तां प्रभु चे जरिये जको आत्मा छै, अम्ही ओचे तेजस्वी रुप मां अंश-अंश करती बदलते जऊं पले।
ते जानु अम्ही ङेखले ते सुणले ओचा समाचार तम्हानु ङिऊं पले, ऐवास्ते कि तम्ही वी अम्चे लारे शामिल हुवा, ते अम्ची हा सहभागिता ब़ा नरीकारा चे लारे ते ओचे पूत ईशु मसीह चे लारे छै।