“ङेखा, हा माया सेवक छै, जानु मैं चुणले। हा माया प्यारा छै, जाये कनु माये मन खौश छै। मैं आपणी आत्मा ओचे मां नाखी, ते ओ सारीया जातिया नु, न्यां चा समाचार ङी।
जिसे बेले पौलुस धार्मिकता, ते संयम ते आणे आले न्यां चे बारे ची चर्चा करे पलता, तां फेलिक्स ने ङरती कर पौलुस नु उत्तर ङिला, “हमा तां जा, मौका ङेखती कर, मैं तनु बल्ति हकरवावी।”
कि तु वांचीया आँख खोल, कि वे अन्धकार महु काढ़ती कर ज्योति मां, ते शैताना चे अधिकार महु नरीकारा चे राज़ मां गेहती आवे। वे पापा कनु माफ पाओ, ते वांचे बीच मां आती जाओ, जको माये मां विश्वास चे जरिये नरीकारा वास्ते पवित्र करले गेले।’
ऐवास्ते जब तक प्रभु ना आती जाओ, समय कनु पेहले कुई बाते चा न्यां ना करा, वे ही तां अन्धकार चीया लुकलीया बाता छी, जको सोज़ले मां ङिखाणी, ते मना चे मकसद प्रकट करी। तब नरीकारा चे तरफु हर-हेक ची बढ़ाई हुवी।
ते वा अविश्वासीया चे वास्ते, जाई ब़ुध्दि नु ऐ संसारा चे ईश्वर ने यानिकि शैताना ने अन्धी करती नाखली, ताकि मसीह जको नरीकारा चा प्रतिरुप छै, कि ओचे तेजोमय सुसमाचार चे सोज़ले वांचे उपर ना चमको।
ते ओणे आत्मिक प्रधानता ते बुराई चा आत्मिक शक्तिया नु आपणे उपरु उतारती कर वांचा खुल्लम-खुल्ला तमाशा बणाला ते क्रूसा ची वजह वांचे उपर जय-जयकार ची अवाज सुणाली।
ऐवास्ते कि ऊलाद्ध लुहींया ची ते मांस ची हुवे, मसीह ईशु वी लुहीं ते मांस चे हुती गेले कि मौत चे जरिये ओ ओनु यानि शैताना नु, जाये मां मौत ची ताकत हुती, कमजोर करती ङियो