14 जको कहीं आज्ञा मैं तम्हानु ङिये अगर ओनु तम्ही मना तां माये मित्र छिवा।
कांकि जको कुई माये ब़ा ची जको स्वर्ग़ा मां छै, ओची इच्छा उपर चले, वे ही माये भऊ, ते ब़ेहण, ते माई आई छै।”
“मैं तम्हानु जको माये मित्र छिवा किहे पला कि जको शरीरा नु घात करी पर ओचे भांसु कहीं ना कर सग़ी, वाकनु ना ङरा।
तम्ही ये बाता जाणा, ते अगर वांचे उपर चला तां धन्न छिवा।
“अगर तम्ही माया लारे प्रेम करा, तां माये आज्ञा नु मना।
“जाये कनु माया आज्ञा छी, ते ओ वानु मने, ओही माये लारे प्रेम राखे। ते जको माये लारे प्रेम राखे ओचे लारे माया ब़ा प्रेम राखी, ते मैं ओचे लारे प्रेम राखी ते आपणे आप नु ओचे उपर प्रकट करी।”
तम्ही मनु केहते हुले सुणले, ‘मैं जाये पला ते तम्चे गोढु बल्ति आवी।’ अगर तम्ही माये प्रेम राखते, तां यां बाता कनु खौश हुवा हा कि मैं ब़ा चे गोढु जाये पला, कांकि ब़ा माये कनु बङा छै।
ओची आई ने सेवका नु केहले, “जको कहीं वी ओ तम्हानु किहे, ऊंही करने।”
ते पवित्रशास्त्र चा हा वचन पूरा हुला, “अब्राहम ने नरीकारा चे उपर विश्वास करला, ते हा ओचे वास्ते धर्म गिणला गेला,” ते ओ नरीकारा चा मित्र किहवाला।
ते नरीकारा चा प्रेम हा छै कि, अम्ही ओची आज्ञा नु मनु, ते ओची आज्ञा मुश्किल कोनी।