2 माये ब़ा चे घरा मां ब़ोहत सारी रेहणे ची जग़हा छै, अगर ना हुवीया तां, मैं तम्हानु केहती ङिया। कांकि मैं तम्चे वास्ते जग़हा तियार करने वास्ते जाये पला।
हे ब़ाले, मैं थोड़ी देर तम्चे गोढु छै। बल्ति तम्ही मनु सोधा, ते जिंवे मैं यहूदिया नु केहले कि, ‘जिठे मैं जाये पला, ओठे तम्ही ना आ सग़ा।’ यूंही मैं हमा तम्हानु वी किहे पला,
“पर ये बाता मैं ऐवास्ते तम्हानु केहलीया, कि जिसे बेले वांचा समय आवी तां तम्हानु याद आवी कि मैं तम्हानु पेहले ही केहती ङिले। मैं शुरु कनु तम्हानु ये बाता ऐवास्ते कोनी केहलीया कांकि मैं तम्चे लारे हुता,
“हे ब़ा, मैं चाहवे कि जानु तु मनु ङिले जिठे मैं छै ओठे वे वी माये लारे हो, कि वे माई वा महिमा ङेखो, जको तु मनु ङिली कांकि तु संसारा ची उत्पत्ति चे पेहले माये लारे प्रेम राखला।
ते ईशु मसीह चे तरफु जको भरोसेमन्द ग़वाही ते मरले आला महु जीता हुवणे आला महु पलेठी चा ते धरती चे राजा चा हाकिम छै तम्हानु अनुग्रह ते शान्ति मिलती रिहो। ओ अम्चे लारे प्रेम राखे ते ओणे आपणे लुहींया लारे अम्हानु पापा कनु छुड़ाले छै।
बल्ति मैं पवित्र शहर नवें यरुशलेम नु स्वर्ग़ा कनु ते नरीकारा चे गोढु कनु तले उतरते ङेखले, ते ओ शहर वे बीन्दणी आलीकर हुता, जको आपणे मुणसा चे वास्ते सिंगार करली आली बीन्दणी हो।
जको जीतती जई, ओनु मैं आपणे नरीकारा चे मन्दरा मां हेक खम्बा बणावी, ते ओ बल्ति कङी ब़ाहर नी निकली, ते मैं आपणे नरीकारा चे नां ते आपणे नरीकारा चा शहर यानि नवें यरुशलेम शहरा चे नां, जको माये नरीकारा चे गोढु कनु स्वर्ग़ा कनु उतरने आला छै, ते आपणे नां, ओचे उपर लिखी।