ऐचे उपर लौका ने केहले, “अम्ही व्यवस्था ची हा बात सुणली कि मसीह हमेशा रिही, बल्ति तु कां किही कि इन्साना चा पूत ऊंचे उपर चढ़ाला जाणा जरुरी छै? हा इन्साना चा पूत कूण छै?”
बल्ति ईशु ने केहले, “जिसे बेले तम्ही मैं इन्साना चे पूता नु ऊंचे पर चढ़ावा, तां तम्ही जाणा कि मैं ओही छै, मैं आपणे तरफु कहीं ना करी पर जिंवे माये ब़ा ने मनु सिखाले यूंही ये बाता किहे पला।
पर अम्ही ईशु नु जको स्वर्ग़दूता कनु कोच्छ थोड़े ही समय वास्ते तले राखला गेला हुता मौत चे ङोख चवणे ची वजह महिमा ते आदर चा मुग़ट घाले आले ङेखु, कि नरीकारा चे अनुग्रह लारे ओ हर हेक इन्साना वास्ते मौत चा स्वाद चाखो।
ओ खौद्द ही अम्चे पापा नु आपणे शरीरा चे उपर चती कर क्रूसा उपर चढ़ती गेला, जाये कनु अम्ही पापा चे वास्ते मरती कर धार्मिकता चे वांचे वास्ते जीवन बिताऊं, ओचे ही मार खाणे ची वजह कनु तम्ही चंगे हुले।
कांकि मसीह ने वी अम्चे पापा चे वास्ते ङोख भोग़ले। यानिकि ओ बेकसूर हुता। अम्चे पापा चे वास्ते हेक वारी मरती गेला कि अम्हानु नरीकारा चे गोढु गेहती जाओ। शरीरा चे जरिये तां ओ मारला गेला, पर आत्मा चे जरिये जिवाला गेला।
वे ईं नवें गीत गाऊं लाग़ले, “तु ये किताबे नु गेहणे, ते ऐचीया मोहरा खोलणे चे लायक छी, कांकि तु बलि हुती कर, आपणे लुहींया लारे हर हेक कोल्ल ते भाषा ते लौक ते जाति महु नरीकारा वास्ते लौका नु मोल गेहले।