ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
ङोन ङिहां चे बाद फसह ते अखमीरी रोटी चा तेंहवार हुवणे आला हुता। प्रधान याजक ते शास्त्री ये बाते ची खोज मां हुते कि ओनु किवें धोक्के लारे पकड़ती कर मारती नाखु,
