38 ईशु मना मां ब़ोहत घणा ही उदास हुती कर, कब्री उपर आला। जिठे लाजर नु मेहले हुते वे कब्री चे मुँहा उपर हेक बङा पत्थर पलता ला।
ते विनु आपणी नवीं कब्री मां मेहले, जको ओणे चट्टान मां खुदवाली हुती, ते कब्री चे दरवाजे उपर बङा पत्थर रेहड़ती कर चाह्ला गेला।
तां वे पाहरेदारा नु लारे गेहती गेले ते पत्थरा उपर मौहर लाती कर कब्री ची रखवाली करु लाग़ले।
तब यूसुफ ने मलमल ची हेक चादर मोल गेहली, ते लाशे नु उतारती कर वे चादरी मां बलेठले, ते हेक कब्री मां जको चट्टान मां खोदली गेलती, मेहले, ते कब्री चे दरवाजे उपर हेक पत्थर रेहड़ती ङिला।
ईशु ने आपणी आत्मा मां आंह भरती कर केहले, “ऐ समय चे लौक कां चैन्ह सोधी? मैं तम्हानु सच्च किहे पला कि ऐ समय चे लौका नु कुई नेरा चैन्ह नी ङिला जई।”
वाणे पत्थरा नु कब्री उपर कनु लुढ़कला पला ङेखला।
जिसे बेले ईशु ने मरियम, ते वा यहूदी बन्दा नु जको विचे लारे आले हुते रोते ङेखले, दिला मां घणा ही उदास हुला ते घब़राला।
हफ्ते चे पेहले ङिओ, मरियम मगदलीनी पुरा फुटले अन्धारे चे समय कब्री उपर आलीया, ते पत्थरा नु कब्री कनु हटला आला ङेखला।