3 यां ब़ेहणीया ने ईशु चे गोढु हा सनेसा भेज़ला, “हे प्रभु, जाये लारे तु प्रेम राखी, ओह बिमार छै।”
बांढी असतरी नु ङेखती कर प्रभु नु तरस आला ते ओणे केहले, “ना रो।”
बैतनिय्याह गांवा चे हेक बन्दे बिमार हुते जाये नां हुते लाजर। जिठे ओह ङोन ब़ेहणी मरियम ते मारथा लारे रेहता।
ओणे ये बाता वानु केहलीया, ते ओणे बल्ति केहले, “अम्चा मित्र लाजर नूहती रेहला, मैं ओनु जग़ाऊं जाये पला।”
हा मरियम वाहो असतरी हुती जेह्णे प्रभु उपर इत्र नाखती कर ओचे पग़्ग़ा नु आपणे माला लारे लुहले हुते, यिचा ही भऊ लाजर बिमार हुता।
ओठे जती कर मारथा ने ईशु नु केहले, “हे प्रभु, अगर तु इठे हुवी हा तां, माया भऊ ना मरेहा।
बल्ति यहूदी किहुं लाग़ले, “ङेखा, ओ लाजर नु कितना प्रेम करे!”
ईशु, मारथा, ते विची ब़ेहण ते लाजर लारे प्रेम राखता।
तम्ही मनु गुरु ते प्रभु किहा, ते ठीक ही किहा, कांकि मैं ओही छै।
ओचे चैला महु हेक, जको लाङका किहवाता, ओ ईशु ची छात्ती सनु झुकला आला ब़ेहला हुता।
इरास्तुस कुरिन्थुस शहर मां रेहती गेला, ते त्रुफिमुस नु मैं मिलेतुस शहर मां बिमार हुवणे ची वजह कनु छोड़ले।
मैं जाये-जाये लारे प्रेम करे, वां सारा नु उलाहणा ते धमकाती ङिये। ऐवास्ते जोशिले हुते जावा ते मन फिरावा।