51 बल्ति ओनु केहले, “मैं तम्हानु सच्च-सच्च किहे पला कि तम्ही स्वर्ग़ा नु खुड़ले आले ङेखा, ते नरीकारा चे स्वर्ग़दूता नु मैं इन्साना चे पूता चे गोढु उतरते ते उपर जते ङेखा।”
मैं इन्साना चा पूत जिसड़े माये वास्ते लिखले गेले, जाये ही पला, पर ओ इन्साना उपर हाय! जाये जरिये मैं इन्साना चा पूत पकड़वाला जई। अगर ओ इन्साना चा जनम ही ना हुवीया, तां ओचे वास्ते भले हुते।”
ते ईशु बपतिस्मा गेहती कर तुरन्त पाणीया महु उपर आला, ते ङेखा, ओचे वास्ते आसमान खुलती गेला, ते ओणे नरीकारा ची आत्मा नु कबूतरा चे समान उतरते ते आपणे उपर आते ङेखले।
पर ऐवास्ते कि तम्ही जाणती गिहा कि, मैं इन्साना चे पूता नु धरती उपर पाप माफ करने चा अधिकार छै।” तब ओणे लकवे चे बिमारा नु केहले, “ऊठ, आपणी खाट चा, ते आपणे घरे चाह्ला जा।”
ऐचे उपर ईशु ने वानु केहले, “मैं तम्हानु सच्च-सच्च किहे पला, पूत आपणे आप कहीं वी ना कर सग़ी, सेर्फ ऊं जको ब़ा नु करते ङेखे, कांकि जिसे-जिसे काम ब़ा करे वानु पूत वी वे ही रीति लारे करे।
ईशु ने वानु केहले, “मैं तम्हानु सच्च-सच्च किहे पला, तम्ही मनु ऐवास्ते कोनी सोधा पलते, कि अचम्भे चे कामा चे चैन्ह ङेखले, पर ऐवास्ते सोधा पलते कि तम्ही रज़ती कर रोटीया खालीया।
ये बाते उपर ईशु ने वानु केहले, “मैं तम्हानु सच्च किहे पला, जब तक मैं इन्साना चे पूता चे शरीरा नु नी खावा ते माये लुहीं नी पीया, तब तक तम्चे मां जीवन नी हुवी।
बल्ति मैं स्वर्ग़ा नु खुड़ले आले ङेखले, ते ङेखे कि हेक चिट्टा घोड़ा छै, ते ओचे उपर हेक सवार छै, जको विश्वास चे लायक, ते सच्च किहवावे, ते ओ धर्म चे लारे फैंसला ते योद्ध करे।
यां बाता चे बाद, मैं नजर करली तां का ङेखले, कि स्वर्ग़ा चे हेक दरवाजे खुड़ले आले छै ते जानु मैं पेहले तुरही ची अवाजी जिसड़े आपणे लारे बाता करते सुणले हुते ओह किहे कि, “इठे उपर आती जा, ते मैं वे बाता तनु ङिखाणी जको यां बाता चे बाद पुरे हुवणे जरुरी छै।”