जिंवे कि मैं इन्साना चा पूत, ऐवास्ते कोनी आला कि ओची सेवा-टहल करली जाओ, पर ऐवास्ते आला कि आप सेवा-टहल करो, ते ब़ोहता नु छुड़ावणे वास्ते आपणे प्राण ङियो।”
ते वां लौका ने असतरी नु केहले, “हमा अम्ही दुधे केहणे लारे ही विश्वास ना करु, कांकि अम्ही आप ही सुणती गेले, ते जाणु कि हाओ ही सच्चमां संसारा चा उद्धारकर्ता छै।”
मैं ही वा जीती रोटी छै जको स्वर्ग़ा कनु उतरली। अगर ये रोटी नु कुई खाये ते ऊं सदा जीते रिही। ते वा रोटी जानु मैं ङिही माये शरीर छै, ऐची वजह कनु संसार जीता रिही।”
ऐ वजह कनु मैं सबकनु पेहले तम्हानु वाहो बात पुचाती ङिली जको माये कनु पुज़ली हुती, कि पवित्रशास्त्र चे वचन चे अनुसार ईशु मसीह अम्चे पापा वास्ते मरती गेला,
ओ खौद्द ही अम्चे पापा नु आपणे शरीरा चे उपर चती कर क्रूसा उपर चढ़ती गेला, जाये कनु अम्ही पापा चे वास्ते मरती कर धार्मिकता चे वांचे वास्ते जीवन बिताऊं, ओचे ही मार खाणे ची वजह कनु तम्ही चंगे हुले।
कांकि मसीह ने वी अम्चे पापा चे वास्ते ङोख भोग़ले। यानिकि ओ बेकसूर हुता। अम्चे पापा चे वास्ते हेक वारी मरती गेला कि अम्हानु नरीकारा चे गोढु गेहती जाओ। शरीरा चे जरिये तां ओ मारला गेला, पर आत्मा चे जरिये जिवाला गेला।
सच्चा प्रेम ऐचे मां कोनी कि अम्ही नरीकारा लारे प्रेम करला, पर ऐचे मां छै, कि ओणे अम्चे लारे प्रेम करला, ते अम्चे पापा चे प्रायश्चित चे वास्ते आपणे पूता नु भेज़ले।
ते ईशु मसीह चे तरफु जको भरोसेमन्द ग़वाही ते मरले आला महु जीता हुवणे आला महु पलेठी चा ते धरती चे राजा चा हाकिम छै तम्हानु अनुग्रह ते शान्ति मिलती रिहो। ओ अम्चे लारे प्रेम राखे ते ओणे आपणे लुहींया लारे अम्हानु पापा कनु छुड़ाले छै।
ते वे मैमणे चे लुहींया ची वजह कनु, ते आपणी ग़वाही चे वचन ची वजह कनु, ओचे कनु जीतती गेले, ते वाणे आपणे प्राण नु प्यारे कोनी जाणले, इठे तक कि मौत नु वी सहन करती गेले।
बल्ति मैं ङेखले कि माये सामणे सिय्योन पहाड़ा उपर मैमणे भिले। ते ओचे लारे हेक लख चवालीस हजार बन्दी छी वांचे मत्था उपर ओचे ते ओचे ब़ा चे नां लिखले आले छै।
ते ओ नरीकारा चे गुस्से ची मदिरा जको मुंगरा मां नाखली गेली पीयें, ते पवित्र स्वर्ग़दूता चे सामणे, ते मैमणे चे सामणे जाखते ते गन्धक चे दर्दा मां पड़ला रिही।
ये वे बन्दी छी यांणे कुई असतरी लारे आपणे आप नु गन्दे कोनी करले। कांकि वे कुंवारे हुते, ते जिठे-किठे मैमणे जते, वे बन्दी ओचे भांसु टुरती पड़ती। सारी इन्सानी जाति कनु मोल गेहती कर छुड़ाती गेले ते। वे नरीकारा चे ते मैमणे चे वास्ते रहड़ी चे पेहले फल हुते।
वे नरीकारा चे दास मूसा चे गीत ते मैमणे चे गीत गावी भिलते, ते किही भिलते कि “हे सर्वशक्तिमान प्रभु नरीकार, दुधी कामे बङी छी, ते अचम्भे ची छी, ओ युग-युग चा राजा, दुधी चाल सच्ची ते ठीक छै।
वे मैमणे लारे योद्ध करे, ते मैमणे वांचे कनु जीतती जई, कांकि ओ प्रभुआं चा प्रभु ते राजा चा राजा छै, ते जको हकारले गेले, ते चुणले आले, ते विश्वासी छी ओ ओचे लारे छै, वे वी जीतती जाये।”
पर ओचे मां कुई अपवित्र चीज जा गन्दे काम करने आला, जा कूड़ घड़ने आला, कुई रीति लारे जा ना सग़ी, पर सेर्फ वे लौक जाई नांवे मैमणे ची जीवन ची किताबे मां लिखली आली छी।
बल्ति जिसा सात स्वर्ग़दूता कनु सात आखरी आफता चे लारे भरीले आले सात मुंगर हुते, वांचे महु हेक स्वर्ग़दूत माये गोढु आला, ते माये लारे बाता करु लाग़ला ते मनु केहले, “इठे आ। मैं तनु बीन्दणी यानिकि मैमणे ची घराआली ङिखाणी।”
तब मैं ओ सिंहासन ते चाहरी जींया ते प्राचीना चे बीच मां, हेक मैमणे भिले आले ङेखले, ऊं इसड़े ङिसे भिलते ले जिंवे कि बलि चढ़ाले गेले हो, ओचे सात सींगे ते सात आँख हुतीया ये नरीकारा चीया सात आत्मा छी जको सारी धरती उपर भेज़लीया गेलीया।
जिसे बेले ओणे किताब चती गेली, ते वे चाहरी जीती जींये ते चौबीस प्राचीन ओ मैमणे चे सामणे ढेती पले। वांचे महु हर-हेक चे हाथा मां वीणा ते धूप, जको पवित्र लौका चीया प्राथना चे लारे भरले आले सोने चे मुंगर हुते।
कांकि मैमणे जको सिंहासना चे आधे मां छै वांची ङेखभाल करी, ते जीवन रूपी पाणीया चे सौत्ते चे गोढु गेहती गेले करी, ते नरीकार वांचीया आँखीया महु सारी हींजवे लूहती नाखी।”