17 पर जको ज्ञान उपरु आवे पेहले तां ओ पवित्र रिहे बल्ति मेल-मिलाप, मुलायम ते मन-भावना ते दया, ते आच्छे फला लारे लङला आला ते बिना पक्षपात ते बिना कप्पट लारे हुवे।
हे माये भऊ, मैं आप वी खौद्द तम्चे बारे मां पक्के ही जाणे कि, तम्ही आप ही भलाई लारे भरीले आले छिवा ते ज्ञान मां भरपूर छिवा ताकि हेके-ङुजे नु समझा सग़ा।
मैं पौलुस तम्हानु मसीह ची नरमाई, ते दयालुता चे वजह निवेदन करे पला। पर कोच्छ लौक किहे कि, मैं तम्चे सामणे नरमाई लारे बर्ताव करे, पर तम्चे कनु दूर हुवणे पर सख्ताई लारे बर्ताव करे।
तां ङेखा, ईं ङोख जको नरीकारा ने ङिले, ओणे तम्चे मां कितनी इच्छा जग़ाती ङिली, ते प्रत्युतर, रीस, ङर, इच्छा, धोन्न ते बदला गेहणे चा विचार पैदा करती ङिला। तम्ही सारीया बाता मां हा साबित करती ङिले, कि तम्ही ये बाते मां बेकसूर छिवा।
हे भऊ ते ब़ेहणीया, जको-जको बाता सच्च छी, ते जको-जको बाता आदरमान चा छी, ते जको-जको बाता वाजिब छी। ते जको-जको पवित्र छी,ते जको-जको बाता सुहावनीया छी, ते जको-जको बाता मन भावनीया छी। यानि जको सदगुण ते प्रशंसा चीया बाता छी, वांचे उपर ध्यान लाले करा।
नरीकार, ते ईशु मसीह, ते चुणले आले स्वर्ग़दूता नु मौजुद जाणती कर मैं तनु चितावें पला कि तु मन खोलती कर यां बाता नु मनले कर, ते कुई काम पक्षपात लारे ना कर।
किसी वी तरह चा अनुशासन ओ समय तां आनन्द भरला कोनी, पर ङोख भरला ही ङिसे। तां वी जको ओनु सेहते-सेहते पक्के हुती गेले, बादा मां वानु चैन लारे धार्मिकता चा प्रतिफल मिले।
कांकि हर हेक आच्छा वरदान ते हर हेक आच्छा दान उपर कनु ही छै, ते हा ओ परम ब़ा जेह्णे स्वर्ग़ीय सोज़ले नु पैदा करले जाये मां ना तां कुई बदलाव हो सग़े ते ना अदला बदली ची वजह कनु ओचे उपर छां पड़े।
हमा ङेखा, जिसे बेले तम्ही सच्चाई चा पालन करते हुले, सच्चे भाईचारे चे प्रीति नु उजागर करने चे वास्ते आपणी आत्मा नु पवित्र करते गेले ते पवित्र मना लारे हेके ङुजे लारे प्रेम राखा।