“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही इन्साना वास्ते स्वर्ग़ चे राज़ चे दरवाजे बन्द करती नाखा, ना तां आप ही ओचे मां जावा, ते ना ओचे मां जाणे आला नु जऊं ङिया।
हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही बांढीया चे घर खाती जावा,ते ङिखाणने वास्ते बङी देर तक प्राथना करते रिहा, ऐवास्ते तम्हानु ज्यादा ङण्ड मिली।
अन्ताकिया शहरा ची कलीसिया मां कई भविष्यवक्ता ते उपदेशक हुते, बरनबास, ते शमौन जाये ङुजे नां नीगर हुते, ते लूकियुस कुरेनी, ते मनाहेम जको चौथाई देश चे राजा हेरोदेस चा मित्र हुता, ते शाऊल।
कलीसिया मां नरीकारा ने हर हेके नु अलग़-अलग़ पद्दवी ङिली, पेहले प्रेरितां नु, ङुजे भविष्यवक्ता, नु तीजे शिक्षका नु, ते ऐचे बाद सामर्थ चे काम करने आले, बल्ति चंगाई करने आले, ते भलाई करने आले, अगुवाई करने आले, ते नेरी भाषा ब़ोलणे आला ची भरपूरी ङिली।
कांकि जरुरी छै कि, अम्चे सारा चा हाल मसीह चे न्यां आसण चे सामणे खुलती जाओ, कि हर हेक इन्सान आपणे आपणे बुरे-भले कामा चा बदला जको ओणे आपणे शरीरा चे अनुसार करले ओ भोग़ो।
ओणे कईयां नु प्रेरित, ते कईयां नु भविष्यवक्ता, ते कईयां नु सुसमाचार प्रचारक, ते कईयां नु रखवाले, ते कईयां नु विश्वास करने आला चे उपदेशक हुवणे चा वरदान ङिला।