पर यहूदिया ने शहरा चा भलीया, ऊंचे कोल्ल चीया असतरीया नु ते शहरा चा खास बन्दा नु भड़काती नाखले, ते पौलुस ते बरनबास उपर दोष लवाती कर वानु आपणी हद्दी कनु ब़ाहरु कढ़वाती छोड़ले।
वानु ओठे ना मिलणे चे वजह वे यासोन ते कोच्छ विश्वासी भावां नु शहर चे हाकिमा चे सामणे छिकती आले ते जोरा रीत रौल मचाती ते किहुं लाग़ले, “यां लौका ने पुरे संसारा मां अफरा-तफरी फैलाती नाखली, ते हमा इठे वी आती पुज़ले।
जिसे बेले गल्लियो अखाया प्रदेस चा राज्यपाल हुता, ते ओ बेले यहूदी लौक ऐका करती कर पौलुस चे विरोध हुती गेले, ते ओनु पकड़ती कर न्यां आसण चे सामणे खड़े करती ते किहुं लाग़ले कि,
का खाणे-पीणे वास्ते तम्चे घर कोनी? जा नरीकारा ची कलीसिया नु तोच्छ जाणा, ते जाये कनु कोनी वानु शर्मसार करा? मैं तम्हानु का किहे? का ये बाते मां मैं तम्ची तारीफ करे? ना, मैं तारीफ ना करी।
ते ङेखा, तम्चे खेता मां जिसा मजदूरा ने काम करले, तम्ही वानु धोक्का ङिती कर वांची मजदूरी हमा तक कोनी ङिली। ते वाहो मजदूरी चीखे ते रौल मचावे पली। ते खेता मां काम करने आले मजदूरा चा चीखा ते धाड़-धाड़ सर्वशक्तिमान प्रभु चे काना तक पुज़ती गेली।