16 चौकस रिहा कि तम्चे बीच ना तां कुई व्यभिचारी इन्सान हो, ते ना ही एसाव चे जिसड़ा अधर्मी हो, जेह्णे पलेठी चा पूत हुवणे चे आपणे अधिकारा नु सेर्फ हेको खाणे वास्ते बेचती ङिला।
पर वानु लिखती भेज़ा कि, मूर्तिया उपर चढ़ले आले खाणे तम्हानु नी खाणे चाही छै। ते आपणे आप नु व्यभिचार कनु बचाली राखा। गिच्ची घुटले आली मवेशी चा मांस खाणे कनु दूर रिहो ते वांचे लुहीं ना पीयो।
ते कङी इसड़े ना हो कि जिसे बेले मैं पुठा आवे, माया नरीकार माई बेइज्जती करो ते मनु घणा वास्ते बल्ति कनु ङोख चवणा पड़ो, जेह्णे पेहले पाप करला हुता, ते वे गन्दी कामे, ते व्यभिचार, ते लोचपण कनु, जको वाणे करले मन कोनी फिराले।
कांकि तम्ही हा जाणा कि इसड़ा कुई वी बन्दे जको व्यभिचारी छै ते अशुद्ध, जा लालच, लालची बन्दे जको मूर्ति पुज़ा करने आले चे बराबर छै, मसीह ते नरीकारा चे राज़ मां ना जा सग़ी,
पर कायर, ते अविश्वासी, ते घिनौने, ते हत्यारे, ते व्यभिचारी, ते जादू-टूणे करने आले, ते मूर्तिपूजक, ते सारे कूड़ मारणे आला चा हेंस्सा वे झीली मां मिली, जको जाखते ते गन्धक लारे ब़लती रिहे, हा ङुजी मौत छै।”