11 वे तां नाश हुती जाये, पर तु बणला रिहे, ते वे सब ओढ़णा आलीकर पुराणे हुती जाये।
आसमान ते धरती टलती जाये, पर माया बाता कङी नी टले।
ये शब्द “हेक वारी बल्ति” वां चीजा नु हटाले जाणे ची ओर इशारा छै, जको टलती जई यानि सृजलीया आलीया चीजा छी, कि जको चीजा हलालीया ना जई वे अटल बणलीया रिहो।
नवीं वाचा ची स्थापना लारे ओणे पेहली वाचा नु पुराणी ठहराली ते जको चीज पुराणी ते जर्रती जाये विचे मिटती जाणे लाजमी छै।
“जको कोच्छ तु ङेखी पला ओनु किताबे मां लिखती कर साता कलीसिया चे नांवे भेज़ती ङे यानि इफिसुस ते स्मुरना ते पिरगमुन ते थुआतीरा ते सरदीस ते फिलदिलफिया ते लौदीकिया नु।”
“स्मुरना ची कलीसिया चे दूता नु ईं लेख, “जको पेहला ते आखरी छै, जको मरती गेलता, ते हमा जीता हुती गेला, ओ ईं किहे पला कि,
बल्ति मैं हेक बङा चिट्टा सिंहासन ते ओचे उपर जको ब़ेहला हुता ङेखले, जाये सामणे कनु धरती ते आसमान नासती गेले, पर वांचा किठी पता तक कोनी लाग़ला।
बल्ति मैं हेक नवां स्वर्ग़ ते हेक नवीं धरती ङेखली। कांकि पेहला स्वर्ग़ ते पेहली धरती खत्तम हुती गेलती। ते समुन्दर वी कोनी रेहला।