कांकि मैं घूमते-फिरते हुले तम्चीया पूजा करने आलीया चीजा नु ङेखले, ते मैं हेक इसड़ी वेदी ङेखली, जाये उपर ईं लिखले पलते ले, ‘अणजाणे ईश्वर चे वास्ते।’ ऐवास्ते जिसे नु तम्ही बिना जाणले पूजा, मैं तम्हानु ओचा समाचार सुणावे पला।
नरीकारा ने आपणे ज्ञान मां ईं असम्भव करले कि लौक आपणे ज्ञान चे अनुसार नरीकारा नु जाणो, पर नरीकारा नु ईं आच्छे लाग़ले कि, ऐ प्रचार चे जरिये जानु लौक मूर्खता समझे, विश्वास करने आला नु उद्धार ङिये।
कांकि वे आप ही अम्चे बारे मां बावड़ी कि तम्चे गोढु अम्चे आवणे किसड़े हुले, ते तम्ही कांकि मूर्ता कनु नरीकारा ची तरफ फिरले ताकि जीते ते सच्चे नरीकारा ची सेवा करा
कांकि पेहले तम्ही नेरीया जातिया आलीकर जीवन बीताते, जिंवे बुरी इच्छा चे अनुसार काम करने, ते लोचपण, ते मतवालापन, व्यभिचार, ते पियक्कड़पन, ते किज़ड़ी मूर्तिपूजा मां जिठे पेहले समय गुजारला ओही ब़ोहत छै।
विचार करती कर ङेखा, ब़ा ने अम्चे लारे किसड़ा प्रेम करला कि नरीकारा ची ऊलाद्ध किवाहुं, ते सच्चमां अम्ही छिऊं वी। संसार अम्हानु ना जाणी, कांकि संसारा ने ईशु मसीह नु कोनी जाणले।