जिंवे कि मैं इन्साना चा पूत, ऐवास्ते कोनी आला कि ओची सेवा-टहल करली जाओ, पर ऐवास्ते आला कि आप सेवा-टहल करो, ते ब़ोहता नु छुड़ावणे वास्ते आपणे प्राण ङियो।”
ऐवास्ते आपणी ते पुरे झुन्डा ची ङेख-रेख करा, जाये मां पवित्र आत्मा ने तम्हानु नु मुखिया ठहराले कि तम्ही नरीकारा ची कलीसिया ची रखवाली करा, ओणे तम्हानु आपणे पूता चे लुहींया लारे मोल गेहती गेले।
कांकि तम्हानु गुलामी ची आत्मा कोनी मिड़ली, कि बल्ति ङरती जाओ पर नरीकारा ची ऊलाद्ध बणने वास्ते आत्मा मिड़ली, जाये कनु अम्ही, “हे पिताजी, हे ब़ा,” केहती कर हकारु।
ते सेर्फ सृष्टि कोनी, पर अम्चे उपर वी जाये कनु पवित्र आत्मा चा पेहला फल छै, आप ही आपणे भीतर चिखी, ते लेपालक हुवणे ची, यानिकि आपणे देह चे छुटकारे चा इंतजार करु पले।
ब़करा ते बछड़ा चे लुहींया चे जरिये ना, पर खौद्द आपणे ही लुहींया चे जरिये अति पवित्र स्थान मां सेर्फ हेक ही बार जाणे लारे अम्चे पापा वास्ते अनन्त छुटकारा पक्का करला।
ऐवास्ते ओ हेक नवीं वाचा चा बिचोला छै, कि वे मौत चे जरिये जको पेहली वाचा चे समय चे अपराधा कनु छुटकारा गेहणे वास्ते हुली, हकारले आले लौक वायदे चे अनुसार अनन्त विरासत नु गिहो।
कांकि मसीह ने वी अम्चे पापा चे वास्ते ङोख भोग़ले। यानिकि ओ बेकसूर हुता। अम्चे पापा चे वास्ते हेक वारी मरती गेला कि अम्हानु नरीकारा चे गोढु गेहती जाओ। शरीरा चे जरिये तां ओ मारला गेला, पर आत्मा चे जरिये जिवाला गेला।
ते वे सिंहासन चे सामणे ते चऊं जीते जींया ते प्राचीना चे सामणे हेक इसड़े नवें गीत गावी भिलते, जको हेक लख चवालीस हजार बन्दा चे सिवाय जको धरती कनु मोल गेहती कर छुड़ाली गेली हुती सेर्फ वानु छोड़ती कर नेरे कुई वी ऊं गीत ना सीख सग़ले।
वे ईं नवें गीत गाऊं लाग़ले, “तु ये किताबे नु गेहणे, ते ऐचीया मोहरा खोलणे चे लायक छी, कांकि तु बलि हुती कर, आपणे लुहींया लारे हर हेक कोल्ल ते भाषा ते लौक ते जाति महु नरीकारा वास्ते लौका नु मोल गेहले।