ऐवास्ते अम्ही विचारा नु, ते हर हेक ऊंची बाते नु, जको नरीकारा ची पिछाण चे विरोध मां उठे, ढाती नाखु, ते हर हेक भावना नु कैद करती कर मसीह चा आज्ञाकारी बणाती ङिऊं।
पर जब मैं ङेखले कि वे सुसमाचार ची सच्चाई उपर सिधी चाल ना चली, तां सारा चे सामणे पतरस नु केहले, “जब तु यहूदी हुती कर नेरीया जातिया आलीकर चली ते यहूदिया चे जिसड़ा ना तां नेरीया जातिया नु कां किही यहूदिया जिसड़े चलणे वास्ते?
पर हमा जको तम्ही नरीकारा नु पिछाणती गेले बल्कि नरीकारा ने तम्हानु पिछाणले, तां वा कमजोर ते संसारा ची बेकार जिसड़ी शिक्षा चीया बाता ची ओर कां मुड़ा? का वांचे तम्ही दोबारा गुलाम हुवणे चाहवा?
पर हे भऊ ब़ेहणी, अगर मैं हमा तक खतने चा प्रचार करी हा, तां कां हमा तक सताला जाये? अगर इसड़े हुवीया तां मसीह चे क्रूसा ची वजह कनु आली सारी रुकावटा खत्तम हुती जईया।
अम्ही इसड़ी ब़ाले बणली ना रिहुं कि हवाई लारे उछलती ना जऊं बन्दी जको ठग़्ग़ विधिया नु बधावी, भ्रम चे लारे भरले आले व्यवहार कनु, ते इसड़े ढोंगीपणे कनु इंगे-ऊंगे भटकाती ङी
तां ओ घमण्डी हुती गेला, ते कहीं ना जाणी, पर ओनु बहस-बाजी ते अक्षरा उपर तर्क करने चा रोग़ छै, जाये कनु नफरत, ते झग़ड़े, ते निन्दा चीया बाता, ते गन्दे-गन्दे शक्क पैदा हुवी,
विश्वासा लारे ही अब्राहम जिसे बेले हकारला गेला तां आज्ञा मनती कर इसड़ी जग़हा निकलती गेला जानु विरासत मां गेहणे आला हुता ते ईं ना जाणता, कि ओ किठे जाये पला, तां वी निकलती गेला।
हमा ङेखा, जिसे बेले तम्ही सच्चाई चा पालन करते हुले, सच्चे भाईचारे चे प्रीति नु उजागर करने चे वास्ते आपणी आत्मा नु पवित्र करते गेले ते पवित्र मना लारे हेके ङुजे लारे प्रेम राखा।
कांकि ओ समय आती गेला, कि पेहले नरीकारा चे लौका चा न्यां करला जई, ते जबकि न्यां ची शुरुआत अम्चे ही कनु हुवी। ते वा लौका चा का अन्त हुवी जको नरीकारा चे सुसमाचार नु ना मनी? जिंवे शास्त्र मां लिखले पले,
कांकि ओचे व्यभिचार ची भयानक मदिरा ची वजह सारीया जातिया ढेती गेलीया, ते धरती चे राजा ने विचे लारे व्यभिचार करला, ते धरती चे व्यपारी ओचे सोख-विलास चे बढ़ती ची वजह धनवान हुले।”
पर मनु दुधे विरोध ईं केहणे कि तु वे असतरी इजेबेल नु रिहुं ङी, जको आपणे आप नु भविष्यवक्तनी किहे, ते माये दासा नु व्यभिचार करने ते मूर्तिया चे आग़ु चढ़ालीया गेलीया चीजा खाणे सिखाती कर भरमाती ङिये।