पर अम्ही तां ङिहां चे छिऊं, ऐवास्ते अम्हानु आपणे आप नु बसा मां राखणे चाही छै, विश्वास ते प्रेम ची झिलम घालती कर ते उद्धार ची आस चा टोप घालती कर चौकस रिहा।
ते मनु ऐ दर्शना मां घोड़े ते ओचे इसड़े सवार ङिसले, जाये कवच जाखते आलीकर लाल, ते नीले, ते गन्धक जिसड़े पीले कवच घाली आले हुते, ते वां घोड़ा चे ठोङ शेरा चे ठोङा आलीकर हुते, ते वांचे मुँहा महु जाखते ते धूंआ, ते गन्धक निकले पलते।