17 ऐवास्ते मैं किहे पला ते प्रभु नु ग़वाह बणाती कर तम्हानु चिताती कर किहे पला कि जिंवे नेरीया जातिया चे लौक आपणे मना ची बेकार रीति उपर चली यूंही तम्ही ना चला।
ऐ वजह कनु कि नरीकारा नु जाणने उपर वी वाणे नरीकारा चे लायक बढ़ाई ते धन्यवाद कोनी करला, पर गलत सोच-विचार करु लाग़ले, इठे तक कि वांचे मूर्ख मन मां अन्धारे हुती गेले।
माये केहणे चा मतलब हा छै कि तम्ची हर-हेक ची मत्त अलग़ छै, कुई किहे, “मैं पौलुस चा चैला छै,” ते कुई किहे, “मैं अपुल्लोस चा,” ते कुई, “मैं पतरस चा,” ते कुई किहे, “मैं मसीह चा चैला छै।”
पर मैं किहे जको वाचा नरीकारा ने पेहले पक्की करली तां विनु चार साओ त्रीस साल बाद आणे आले मूसा ची व्यवस्था ना टाल सग़ली ते ना ही वायदा बेकार ठहरा सग़ली।
कुई बन्दे दीनता चा ङिखावा करती स्वर्ग़दूता ची पुज़ा करती तम्हानु बेवकूफ ना बणाओ, तम्ची द्रोड़ने चे प्रतिफल कनु दूर ना करो। इसड़े बन्दे ङेखली आलीया बाता मां लाग़ले रिहे ते आपणे शरीरिक समझ उपर बेकार मां फुंडे।
कि ये बाते मां कुई आपणे भावां नु ना ठग़्ग़ो, ते ना ओचे उपर कुई दाह चलाओ, कांकि प्रभु यां सारीया बाता चा बदला गेहणे आला छै, जिसड़े कि अम्ही पेहले ही तम्हानु केहले ते चिताले वी हुते।
नरीकार, ते ईशु मसीह, ते चुणले आले स्वर्ग़दूता नु मौजुद जाणती कर मैं तनु चितावें पला कि तु मन खोलती कर यां बाता नु मनले कर, ते कुई काम पक्षपात लारे ना कर।
मैं तनु नरीकारा मां जको सारा नु जीवन ङिये, ते ईशु मसीह नु ग़वाह करती कर जेह्णे पुन्तियुस पिलातुस चे सामणे आच्छी ग़वाही ङिली, मैं वांची मौजुदगी मां तनु हा आज्ञा ङिये पला,