जिसे बेले उठु टुरणे चा समय पूरा हुला तां वे सारे आपणे कुणम्बे समेत अम्हानु शहरा चे ब़ाहरु छोड़ने वास्ते आले ते अम्ही समुन्दर चे किनारे गोङे टेकती कर प्राथना करली।
बल्ति पतरस ने सारा नु ब़ाहर काढ़ती ङिले, ते गोङे टेकती कर प्राथना करली ते मय्यत नु ङेखती कर केहले, “हे तबीता, ऊठ।” बल्ति विणे आपणीया आँख खोलती ङिलीया ते पतरस नु ङेखती कर ऊठती ब़ेहली।
