3 पर जिसे बेले ओ चलते-चलते दमिश्क चे गोढु पुज़ला, तां हेकदम आसमाना कनु ओचे चारो-तरफ सोज़ले चमकले,
“जिसे बेले मैं चलते-चलते दमिश्क चे गोढु पुज़ला, तां इसड़े हुले कि, ङुपाहरा चे लगभग अचानक आसमाना कनु माये चारो-तरफ सोज़ले चमकले।
तब हनन्याह ऊठती कर ओ घरा मां गेला, ते ओचे उपर आपणा हाथ मेहलती कर केहले, “हे भऊ शाऊल, प्रभु, यानिकि ईशु, जको ओ मार्ग़ा मां, जिसे मां तु आला, तनु ङिसला हुता, ओणे ही मनु भेज़ले, कि तु बल्ति कनु ङेखु लाग़ ते पवित्र आत्मा लारे भरीती जाये।”
पर बरनबास ने ओनु आपणे लारे प्रेरितां चे गोढु गेहती गेला वानु केहले, कि ऐणे केस रीति लारे मार्ग़ा मां प्रभु नु ङेखले, ते ओणे ऐचे लारे बाता करलीया बल्ति दमिश्क मां ऐणे किवें हिम्मती लारे ईशु चे नांवा चा प्रचार करला।
ओ सबकनु बाद मनु वी ङिसला। मैं अधूरे ङिहां चे जमले आले ब़ाला आलीकर छै।
का मैं आजाद कोनी? का मैं प्रेरित कोनी? का मैं अम्चे प्रभु मसीह ईशु नु साक्षात कोनी ङेखले? का तम्ही प्रभु मां माई मेहनती चा फल कोनी?
ते अमरता हेको नरीकारा ची ही छै, जको घणे चमकदार सोज़ले मां रिही, ओचे सोज़ले गोढु कुई ना जा सग़ी, ते ना ओनु कुई बन्दे ने ङेखले, ते ना कङी ङेख सग़े, ओचा मान-समान ते राज़ युगानयुग हुता रिहो। आमीन।
ते ओ शहरा मां सूरज ते चाँदा चे सोज़ले ची जरुरत कोनी। कांकि नरीकारा चे तेज लारे ओचे मां सोज़ले हुवे पले, ते मैमणे ओचा ङीवा छै।
ते ओठे कङी वी रात नी हुवी, ते वानु ङीवे ते सूरजा चे सोज़ले ची जरुरत नी हुवी, कांकि प्रभु नरीकार वानु सोज़ले ङिही, ते वे हमेशा राज़ करते रिहे।