“तम्ही धरती चे लूण छिवा, पर अगर लूणा चा स्वाद बिगड़ती जाये, तां ऊं बल्ति किसी चीजे लारे नमकीन करले जई? बल्ति ऊं कुई कामा चे कोनी, सेर्फ ऐचे कि ब़ाहर भुकाले जई ते बन्दा चे पग़्ग़ा तले लुथोड़ले जाओ।
अन्ताकिया शहरा ची कलीसिया मां कई भविष्यवक्ता ते उपदेशक हुते, बरनबास, ते शमौन जाये ङुजे नां नीगर हुते, ते लूकियुस कुरेनी, ते मनाहेम जको चौथाई देश चे राजा हेरोदेस चा मित्र हुता, ते शाऊल।
ते बल्ति मैं यरुशलेम मां इसड़े ही करले, ते प्रधान याजका कनु अधिकार गेहती कर घणे सारे नरीकारा चे विश्वासी लौका नु कैदखाने मां नाखले, जिसे बेले वानु मारती नाखते ते ये कामा मां माया वी हाथ रेहता।
ते ओनु वे शहरा चे ब़ाहर काढ़ती कर ओचे उपर पत्थराव करु लाग़ले। ग़वाह ने आपणे खेस चादरा शाऊल नांवा चे हेक जवाना चे पग़्ग़ा चे गोढु उतारती कर मेहलती ङिले।
यूं करती सारे यहूदिया, ते गलील, ते सामरिया, मां कलीसिया नु चैन मिड़ला, ते वांची बढ़ोतरी हुती गेली, ते वे प्रभु चे भय ते पवित्र आत्मा ची शान्ति मां टुरते ते बधते गेले।