49 “ ‘प्रभु किहे, स्वर्ग़ माया सिंहासन छै, ते धरती माये पग़्ग़ा तले ची चौकी छै। माये वास्ते तम्ही किसड़े घर बणावा? जा माये रेहणे ची जग़हा किठे हुवी?
ते जको स्वर्ग़ा ची कसम खाये, ओ नरीकारा चे सिंहासन ची ते ओचे उपर ब़ेसणे आले ङुंहु ची वी कसम खाये।
ओणे चैला नु केहले, “तम्ही ईं सब ङेखा पले ना? मैं तम्हानु सच्च किहे पला, इठे पत्थरा उपर पत्थर वी नी छुट्टी जको ढाला नी जई।”
ईशु ने विनु केहले, “हे असतरी, माई बाते चा विश्वास कर, कि ओ समय आवे पला कि तम्ही ना ऐ पहाड़ा उपर ब़ा नरीकारा ची अराधना करा ना यरुशलेम मां।
जको जीतती जई, मैं ओनु आपणे लारे आपणे सिंहासना उपर ब़िसाणी, जिंवे मैं वी जीतती कर आपणे ब़ा चे लारे ओचे सिंहासना उपर ब़ेसती रेहला।