हमा ङेख प्रभु ची मार दुधे पे आती पड़ली, ते तु कोच्छ समय तक अन्धा रिहे ते सूरजा नु नी ङेख सग़े।” बल्ति ओही बेले ओचे उपर धुन्धलापन ते अन्धारे छात्ती गेले ते, ते ओ इंगे-ऊंगे टटोलु लाग़ती गेला कि कुई ओचा हाथ पकड़ती कर गेहली चालो।
ऐह वजह कनु दूर हुते हुले वी मैं तम्हानु ईं सब लिखे पला, कि ओठे मौजुद हुवणे उपर मनु प्रभु चे जरिये ङिला गेला अधिकार चा प्रयोग कठोर भाव लारे ना करना पड़ो। ऐ अधिकार चा मकसद बढोतरी करनी छै, ना कि नाश करने कोनी।
तां ङेखा, ईं ङोख जको नरीकारा ने ङिले, ओणे तम्चे मां कितनी इच्छा जग़ाती ङिली, ते प्रत्युतर, रीस, ङर, इच्छा, धोन्न ते बदला गेहणे चा विचार पैदा करती ङिला। तम्ही सारीया बाता मां हा साबित करती ङिले, कि तम्ही ये बाते मां बेकसूर छिवा।
बल्ति ओही बेले हेक बङा भूकम्प आला, ते शहरा चा ङसवां हेंस्सा ढेती पला, ते ओ भूकम्प लारे सात हजार बन्दी मरती गेली, ते जको बाकि बन्दी बचली वे ङरती गेली, ते स्वर्ग़ा चे नरीकारा ची महिमा करली।
ते अगर कुई वानु नुकसान पुचाणे चाहवे तां, ते वांचे मुँहा कनु जाखते निकलती कर वानु भसम करती नाखे, ते अगर वानु कुई नुकसान पुचाणे चाहवे, तां जरुर ही येही रीति लारे मारती नाखले जई।