अन्ताकिया शहरा ची कलीसिया मां कई भविष्यवक्ता ते उपदेशक हुते, बरनबास, ते शमौन जाये ङुजे नां नीगर हुते, ते लूकियुस कुरेनी, ते मनाहेम जको चौथाई देश चे राजा हेरोदेस चा मित्र हुता, ते शाऊल।
व्यवस्था ते भविष्यवक्ता चा किताबा महु पढ़ने चे बाद प्राथनाघरा चे सरदारा ने वानु केहले, “हे माये भऊ, अगर लौका वास्ते तम्चे कनु उपदेश ङेणे वास्ते कुई वचन छी तां तम्ही सुणावा।”
जिसे बेले वे उपवास मां प्राथना करी पलते ले, ते पवित्र आत्मा ने वानु केहले, “माये वास्ते बरनबास ते शाऊल नु वे सेवा वास्ते अलग़ करा जाये वास्ते मैं वानु हकारले।”
तब सारी सभा चोप-चाप हुती कर बरनबास ते पौलुस ची सुणु लाग़ली, कि नरीकारा ने वांचे जरिये नेरीया जातिया मां किसड़े-किसड़े बङे चैन्ह, ते अचम्भे ची कामे ङिखाणली।
जिसे बेले पौलुस ते बरनबास चा वांचे लारे घणा झग़ड़ा ते बहस-बाजी हुली, ते ईं ठहराले गेले कि पौलुस ते बरनबास नु कोच्छ नेरा चैला चे लारे ये बाते चे बारे मां सोच-विचार चे मकसद लारे प्रेरितां ते कलीसिया चे अग़ुवा चे गोढु यरुशलेम सनु भेज़ती ङिले जाओ।
कैसरिया शहर चे कोच्छ चैले वी अम्चे लारे टुरती पले ते मनासोन नांवा चा हेक पुराणा चैला जको साइप्रस शहरा चा हुता ओनु वी आपणे लारे गेहली आले कि अम्ही ओचे घरा मां टेक्क सग़ु।
जिसे बेले वाणे ओ अनुग्रह नु जको मनु मिड़ला हुता समझती गेले, तां याकूब, ते यूहन्ना, ते पतरस जको कलीसिया चे खम्बे समझले जते, मनु ते बरनबास नु आपणी संगति चा सज़्ज़ा हाथ ङिला, कि अम्ही नेरीया जातिया मां जऊं ते वे खतना करले आले यहूदी लौका मां,