बल्ति पौलुस ते बरनबास ने बेखौफ हुती कर केहले, “जरुरी हुते, कि नरीकारा चा वचन पेहले तम्हानु सुणाला जईया, पर जबकि तम्ही ओनु मना ही ना, ते आपणे आप नु अनन्त जीवन चे लायक ना ठहरावा, तां हमा, अम्ही नेरीया जातिया सनु फिरु पले।
पौलुस ते बरनबास ओठे घणे ङिहां तक रेहले, ते प्रभु चे भरोसे उपर हिम्मती चे लारे बाता करते, ते नरीकार वांचे हाथा कनु अचम्भे ची कामे करवाती कर आपणे अनुग्रह चे वचना उपर ग़वाही ङिता।
पौलुस यहूदी प्राथनाघरा मां गेला। ओठे ओ तीन मेहना तक बेधड़क हुती कर ब़ोलता रेहला। नरीकारा चे राज़ चे बारे मां बहस-बाजी करता ते वानु आच्छी रीति लारे समझाता रेहला।
जाये सामणे मैं बेधड़क हुती कर ब़ोले पला, यां बाता नु राजा अग्रिप्पा वी जाणे, ते मनु विश्वास छै, कि यां बाता महु कुई वी बात ओकनु लुकली कोनी पली, कांकि वा घटना तां कुई कूणे मां कोनी हुली।
जिसे बेले वे प्राथना करती चुकले, तां वा जग़हा जिठे भेले हुते हलती गेली, ते वे सारे पवित्र आत्मा लारे भरीती गेले, ते नरीकारा चा वचन होंसले लारे सुणाते रेहले।
बल्कि तम्ही आप जाणा, कि पेहले-पेहले फिलिप्पी मां ङोख चवणे ते जुलम सेहणे पर वी अम्चे नरीकारा ने अम्हानु इसड़ी हिम्मत ङिली, कि अम्ही नरीकारा चा सुसमाचार तकड़ा विरोध हुते हुले वी तम्हानु सुणाऊं।
पर प्रभु माया सहायक रेहला, ते मनु सामर्थ ङिली, ताकि माये जरिये पूरा प्रचार हो, ते सारीया नेरीया जातिया सुणती गिहा ते मैं तां शेरा चे मुँहा कनु छुड़ाला गेला।