बल्ति मल्लाह छोटी ब़ेड़ी नु चती कर जहाजा मां मेहलती कर रस्सा लारे कसती नाखले, ते ऐ विचार लारे कि सुरतिस चे रेत चे ङरा कनु कि जहाज फसती ना जाओ, ते बल्ति पतवार नु थोड़े झिके उतारती कर जहाजा नु हवाई चे बहाव लारे-लारे बेहणे वास्ते छोड़ती ङिले।
पर जिसे बेले जहाजा नु चलाणे आला ने नासणे ची सोचली, वाणे हा बहाना बणाती कर कि जहाजा चे आग़ले पासु कोच्छ लंगर नाखु जई पले, जको वानु बचा सग़ली वा छोटी ब़ेड़ी वाणे समुन्दर मां उतारती ङिली।
बल्ति वाणे लंगर नु खोलती कर समुन्दरा मां छोड़ती ङिले, ते ओही बेले पतवार चे रस्से खोलती ङिले, ते हवाई चे सामणे आग़ला पला चढ़ाती कर किनारे सनु टुरती पले।