बल्ति मल्लाह छोटी ब़ेड़ी नु चती कर जहाजा मां मेहलती कर रस्सा लारे कसती नाखले, ते ऐ विचार लारे कि सुरतिस चे रेत चे ङरा कनु कि जहाज फसती ना जाओ, ते बल्ति पतवार नु थोड़े झिके उतारती कर जहाजा नु हवाई चे बहाव लारे-लारे बेहणे वास्ते छोड़ती ङिले।
जब चौहङवी रात आली, ते अम्ही अद्रिया समुन्दर मां भटकते फिरु ले, तां आधी रात हुवणे आली हुती जहाजा नु चलाणे आला ने अनुमान लाला कि अम्ही कुई देशा चे गोढु पुज़णे आले छिऊं।
