जिसे बेले वे घणे ङिहां तक भुक्के रेहती चुकले, ते पौलुस ने वांचे आधे मां भिले रेहती कर केहले कि, “हे सज़्ज़ण, हुवणे तां ईं हुते कि, तम्ही माई बात मनती कर, क्रेते टापू कनु जहाजा मां सफर ही ना करा हा ते ना ही हा आफत आवीया ते ना ही हा नुकसान चवणा पडे़हा।
विश्वासा लारे ही नूह ने वां बाता चे बारे मां जको ओ बेले कोनी ङिसी पलतीया, चितावनी मिलणे उपर भग़ती लारे आपणे घराणे चे बचाव वास्ते जहाज बणाला। ऐचा नतीजा हा हुला कि संसारा दोषी ठहराला गेला ते नूह धार्मिकता चा वारिस हुला, जको विश्वासा लारे हुवे।
जा बल्ति जहाजा चा वी उदाहरण ङेखला जा सग़े, चाहे ओ केङा ही बङा के वास्ते ना हो ते हवाई लारे भले ही बाहला जाओ, बल्ति वी ओ जहाज चलाणे आले ची इच्छा चे अनुसार हेक छोटी जा पतवारी लारे चलाला जाये।
थोड़ी जा देरी मां ओचा इसड़ा भारी धन खत्तम हुती गेला।’ “ते हर-हेक ब़ेड़ी चलाणे आला, ते पाणीया मां सफर करने आली बन्दी, ते मल्लाह, ते जितने वी समुन्दरा कनु कमाती कर आपणे घर चलाते, वे सारे दूर भिले रेहले।