7 जिसे बेले पौलुस ओठे आला ते जको यरुशलेम कनु आले भिलते, वाणे पौलुस नु घेरती कर ओचे उपर कई तरह चे अरोप लावणे शुरु करती ङिले, ते जानु वे खौद्द साबित ना कर सग़ले।
ते वे ईं केहती कर ओचे पर दोष लाऊं लाग़ले, “अम्ही ऐनू लौका नु बहकाते, ते रोम चा कैसर राजा नु कर् ङेणा मना करते, ते आपणे आप नु मसीह, राजा केहते हुले सुणले।”
“हे इस्राएली, अम्ची सहायता करा, ईं ऊंही इन्सान छै, जको लौका नु, ते व्यवस्था चे नियम नु ते ऐ मन्दरा चे विरोध मां शिक्षा ङिता फिरे, ऐचे बावजूद वी ईं बन्दे यूनानिया नु वी मन्दरा मां गेहती आले, हमा हा पवित्र मन्दर अपवित्र हुती गेला।”
बल्ति फेस्तुस ने केहले कि, “हे महाराजा अग्रिप्पा, ते हे सारी बन्दी जको इठे अम्चे लारे मौजुद छिवा, तम्ही ऐ बन्दे नु ङेखा पले, जाये बारे मां सारे यहूदी बन्दा ने ते यरुशलेम मां वी ते इठे वी आती कर रौल मचाती कर ईं केहले कि ऐ बन्दे चे हमा जीते रेहणे ठीक कोनी।
ते वे नेरीया जातिया नु वांचे उद्धार वास्ते बाता करने कनु अम्हानु रोकी, नतीजा हा छै, कि वे सदा आपणे पापा चे ठां भरते रिही, पर अन्त मां तां नरीकारा चा भयानक गुस्सा वांचे उपर आती पुज़ला।