ते जिसे बेले हेरोदेस ओनु वांचे सामणे आणने आला हुता, तां वे ही राती पतरस ङुंहु संगला लारे ब़झला आला हुता, ङुंहु सिपाहीया चे बिचु नूहला पलता, ते पाहरेदार दरवाजे उपर कैदखाने ची रखवाली करी पलते।
ओणे अम्चे गोढु आती कर पौलुस चे रुमाल चले, ते ओचे लारे आपणे हाथ पग़्ग़ ब़ांथी कर केहले, “पवित्र आत्मा हा किहे कि, जिसे बन्दे चे ईं पट्टके छै, ओनु यरुशलेम मां यहूदी यूंही ब़ांधे, ते नेरीया जातिया चे हाथा मां सोंपती ङिये।”
ङुजे ङिओ ओणे ठीक-ठीक जाणने ची इच्छा लारे कि यहूदी ओचे उपर कां दोष लावी पलते, ओचे बन्धन खोलती ङिले, ते प्रधान याजका ते सारी महासभा नु भेले हुवणे ची आज्ञा ङिली, ते पौलुस नु तले गेहती गेले वांचे सामणे खड़े करले।
पर मैं वानु केहले, ‘रोमियां मां इसड़ी रिति-रिवाज कोनी कि कुई बन्दे नु सजा ङेणे चे वास्ते सोंपती ङियो, जब तक आरोपीया नु दोष लावणे आले चे आमणे-सामणे भिले रेहती कर, ओ दोष जको ओचे उपर लाग़ला गेला ओचा उत्तर ङेणे चा मौका ना मिलो।’
माया हा विचार तम्चे वास्ते ठीक छै, कांकि तम्ही माये दिला मां बसती गेले, ते माई कैद मां ते सुसमाचार चे वास्ते उत्तर ते प्रमाण ङेणे मां तम्ही सारे माये लारे अनुग्रह मां भईवाल छिवा।