27 ते सेर्फ येही बाते चा ही ङर कोनी कि, अम्चा काम धन्धा बन्द हुती जई, बल्कि बङी देवी अरतिमिस चा मन्दर तोच्छ समझला जई ते बल्ति जको सारा एशिया ते पूरा संसार विची पूजा करे ऐचा महत्व वी जता रिही।”
“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही इन्साना वास्ते स्वर्ग़ चे राज़ चे दरवाजे बन्द करती नाखा, ना तां आप ही ओचे मां जावा, ते ना ओचे मां जाणे आला नु जऊं ङिया।
जिसे बेले ये बाता हुती चुकलीया, ते पौलुस ने आत्मा मां ईं ठानले कि मकिदुनिया ते अखाया कनु हुती कर यरुशलेम सनु जाये, ते केहले, “ओठे जाणे चे बाद मनु रोम नु वी ङेखणे जरुरी छै।”
बल्ति तीजा स्वर्ग़दूत बङी अवाजी लारे हा केहता हुला आला कि, “जको कुई ओ ङरावणे ढौरा ची ते मूर्ति ची पूजा करे, ते आपणे मत्थे जा आपणे हाथा उपर ओची मौहर ची छाप लवावी,