पौलुस ते बरनबास ओठे घणे ङिहां तक रेहले, ते प्रभु चे भरोसे उपर हिम्मती चे लारे बाता करते, ते नरीकार वांचे हाथा कनु अचम्भे ची कामे करवाती कर आपणे अनुग्रह चे वचना उपर ग़वाही ङिता।
तब सारी सभा चोप-चाप हुती कर बरनबास ते पौलुस ची सुणु लाग़ली, कि नरीकारा ने वांचे जरिये नेरीया जातिया मां किसड़े-किसड़े बङे चैन्ह, ते अचम्भे ची कामे ङिखाणली।
वा घणा ङिहां तक यूंही करती रेहली आखरी मां पौलुस परेशान हुती गेला ते भांसु मुड़ती कर जको दुष्टात्मा विचे मां समाली हुती विनु केहले, “मैं तनु ईशु मसीह चे नांवा लारे आज्ञा ङिये पला।” कि यिचे महु निकलती जा ते वा दुष्टात्मा ओही बेले विचे महु ब़ाहरु निकलती गेली।
ओचे अलावा नरीकारा ने वी चैन्ह, चमत्कार ते अलग़-अलग़ अदभोत कामा चे जरिये ते पवित्र आत्मा चे वरदाना चे जरिये जको ओची इच्छा चे अनुसार अम्हानु ङिले गेले हुते, ऐची ग़वाही ङिता रेहला।