पौलुस यहूदी प्राथनाघरा मां गेला। ओठे ओ तीन मेहना तक बेधड़क हुती कर ब़ोलता रेहला। नरीकारा चे राज़ चे बारे मां बहस-बाजी करता ते वानु आच्छी रीति लारे समझाता रेहला।
बल्ति ओ प्राथनाघरा महु जको लिबिरतीनो ची किहवाती, ते कुरेनी ते सिकन्दरिया ते किलिकिया ते एशिया चे लौका महु कुई हेक ऊठती कर स्तिफनुस लारे बहस-बाजी करु लाग़ले।
मैं सुसमाचार वास्ते शर्मिन्दा कोनी, कांकि हा सुसमाचार नरीकारा ची सामर्थ छै, जको विश्वास करने आला वास्ते, पेहले तां यहूदी, बल्ति नेरीया जातिया वास्ते, उद्धार चा मार्ग़ छै।
पर मैं किहे कि, “का वाणे अम्चा प्रचार कोनी सुणले?” सुणले तां सही, कांकि पवित्रशास्त्रा मां लिखले आले छै, “वांचे शब्द सारी धरती चे उपर, ते वांचे वचन संसारा चे कूणे तक पुज़ती गेले।”
मतलब हा छै कि मसीह मां हमा ना तां कुई यूनानी रेहला, ना यहूदी, ना खतना, ते ना ही खतनारहित, ना जंगली, ना असभ्य, ना दास ते ना आजादी, मसीह यां सारा मां छै, ये सारी मसीह मां छी।
हा चिठ्ठी पतरस ची ओर कनु, जको ईशु मसीह चा प्रेरित छै, नरीकारा चे वां प्रदेसीया चे नांवे, जको पुन्तुस, गलातिया, कप्पदूकिया, एशिया ते बिथुनिया चे इलाके मां खिंडती-पुंडती रिही।
“जको कोच्छ तु ङेखी पला ओनु किताबे मां लिखती कर साता कलीसिया चे नांवे भेज़ती ङे यानि इफिसुस ते स्मुरना ते पिरगमुन ते थुआतीरा ते सरदीस ते फिलदिलफिया ते लौदीकिया नु।”
यूहन्ना ची ओर कनु आसीया चीया सात कलीसिया चे नांवे: ओची ओर कनु जको छै ते जको हुता ते जको आणे आला छै, ते वां सात आत्मा ची ओर कनु जको ओचे सिंहासन चे सामणे छी,