21 पर ईं केहती कर वांचे कनु विदा हुला कि, “अगर नरीकार चाहवी तां मैं तम्चे गोढु दुबारा आवी।” ते बल्ति ओ इफिसुस शहर छोड़ती कर पाणीया आले जहाजा मां ब़ेसती कर चाह्ला गेला।
बल्ति ओ थोड़ा नेरा उग़ते बधती कर मुँहा चे भराणे ढेला, ते हा प्राथना करली, “हे माया ब़ा, अगर हो सग़े तां हा मुंगर माये कनु टलती जाओ, तां वी जिसड़े मैं चाहवे उसड़े ना, पर जको तु चाहवी उसड़े ही हो।”
जिसे बेले ये बाता हुती चुकलीया, ते पौलुस ने आत्मा मां ईं ठानले कि मकिदुनिया ते अखाया कनु हुती कर यरुशलेम सनु जाये, ते केहले, “ओठे जाणे चे बाद मनु रोम नु वी ङेखणे जरुरी छै।”
कांकि पौलुस ने इफिसुस चे गोढु हुती ते जाणे ची ठानली, कि कङी इसड़े ना हो, कि ओनु आसीया इलाके मां देर लाग़ो, कांकि ओ जल्दी मां हुता, कि अगर हो सग़े, ते ओ पिन्तेकुस्त चे ङिओ यरुशलेम मां रिहो।
“जको कोच्छ तु ङेखी पला ओनु किताबे मां लिखती कर साता कलीसिया चे नांवे भेज़ती ङे यानि इफिसुस ते स्मुरना ते पिरगमुन ते थुआतीरा ते सरदीस ते फिलदिलफिया ते लौदीकिया नु।”
“इफिसुस ची कलीसिया चे दूता नु ईं लेख, “जको सात तारे आपणे सज़्ज़े हाथा मां गेहली फिरे ते सोने चे सात ङीवा चे जाला चे आधे मां फिरता रिहे, ओ ईं किहे पला कि,