कांकि मैं घूमते-फिरते हुले तम्चीया पूजा करने आलीया चीजा नु ङेखले, ते मैं हेक इसड़ी वेदी ङेखली, जाये उपर ईं लिखले पलते ले, ‘अणजाणे ईश्वर चे वास्ते।’ ऐवास्ते जिसे नु तम्ही बिना जाणले पूजा, मैं तम्हानु ओचा समाचार सुणावे पला।
नरीकारा ने ईशु मसीह नु, ओचे मां विश्वास चे जरिये पापा कनु छुटाकारा ङिवाणे वास्ते लौका नु ङिला। ओणे ईं काम ईशु मसीह चे बलिदान चे रुप मां करले। इसड़े ईं पक्के करने वास्ते करले गेले कि नरीकार सहनशील छै। कांकि ओणे पेहले लौका नु वांचे पापा चा ङण्ड भुग़तणे बिना छोड़ती ङिले हुते।
कांकि पेहले तम्ही नेरीया जातिया आलीकर जीवन बीताते, जिंवे बुरी इच्छा चे अनुसार काम करने, ते लोचपण, ते मतवालापन, व्यभिचार, ते पियक्कड़पन, ते किज़ड़ी मूर्तिपूजा मां जिठे पेहले समय गुजारला ओही ब़ोहत छै।