17 वा दासी पौलुस चे ते अम्चे भांसु-भांसु यूं करती कर रौल मचाऊं लाग़ली कि, “ये इन्साने परमप्रधान नरीकारा चे दास छी, ये तम्हानु उद्धार चे मार्ग़ चा सुसमाचार सुणावी पले।”
तां वाणे आपणे चैला नु हेरोदियां चे लारे, ओचे गोढु ईं केहणे वास्ते भेज़ले, “हे गुरु, अम्ही जाणु कि तु सच्चा छी, ते नरीकारा चा मार्ग़ सच्चाई लारे सिखावी, ते काई परवाह ना करी, कांकि तु इन्साना चे मुँह ङेखती कर बाता ना करी।
वाणे आतीकर ओनु केहले, “हे गुरु, अम्ही जाणु कि तु सच्चा छी, ते काई परवाह ना करी, कांकि तु इन्साना चे मुँह ङेखती कर बाता ना करी, पर नरीकारा चा मार्ग़ सच्चाई लारे बावड़ी। तां का कैसर नु कर् ङेणा वाजिब छै, जा कोनी?
ते दुष्टात्मा वी चीकतीया ते हा केहतीया हुलीया कि, “तु नरीकारा चा पूत छी,” घणा महु निकलती गेलीया। पर ईशु वानु धमकाता ते ब़ोलु ना ङिता, कांकि वे जाणतीया कि ओ मसीह छै।
अपुल्लोस प्राथनाघरा मां बेखौफ हुती कर ब़ोलु लाग़ला, जिसे बेले प्रिस्किल्ला ते अक्विला ने ओचे वचना नु सुणले ते ओनु आपणे ओठे गेहती गेला, ते ओठे वाणे अपुल्लोस नु नरीकारा ची शिक्षा नु साफ-साफ रीति लारे बावड़ले।
पर कोच्छ यहूदी जको दुष्टात्मा नु काढ़ते फिरते, वे ईं करु लाग़ले जिसा बन्दा मां दुष्टात्मा हुतीया, वांचे उपर प्रभु ईशु चे नांवा चा इस्तेमाल करने ची कोशिस करते तां केहते, “मैं तम्हानु ईशु चे नांवा लारे जाया प्रचार पौलुस करे, आज्ञा ङिये पला।”