4 जिसे बेले वे यरुशलेम पुज़ले, ते विश्वासी ते प्रेरित ते कलीसिया चे अग़ुवे वानु बङी खुशी लारे मिड़ले, ते वाणे बावड़ले कि नरीकारा ने वांचे लारे हुती कर किसड़ी बङी-बङी कामे करली।
ओठे पुज़ती कर वाणे कलीसिया नु भेले करले ते वानु बावड़ले कि, “नरीकारा ने अम्चे लारे हुती कर किसड़ी बङी-बङी कामे करली, ते नेरीया जातिया चे वास्ते विश्वास चे दरवाजे खोलती नाखले।”
तब सारी सभा चोप-चाप हुती कर बरनबास ते पौलुस ची सुणु लाग़ली, कि नरीकारा ने वांचे जरिये नेरीया जातिया मां किसड़े-किसड़े बङे चैन्ह, ते अचम्भे ची कामे ङिखाणली।
जिसे बेले पौलुस ते बरनबास चा वांचे लारे घणा झग़ड़ा ते बहस-बाजी हुली, ते ईं ठहराले गेले कि पौलुस ते बरनबास नु कोच्छ नेरा चैला चे लारे ये बाते चे बारे मां सोच-विचार चे मकसद लारे प्रेरितां ते कलीसिया चे अग़ुवा चे गोढु यरुशलेम सनु भेज़ती ङिले जाओ।
ऐवास्ते सारी कलीसिया समेत प्रेरितां नु ते अग़ुवा नु ईं ठीक लाग़ले कि आपणे ही महु कोच्छ बन्दा नु चुणती कर पौलुस ते बरनबास चे लारे अन्ताकिया शहर भेज़ती ङिले जाओ, वाणे ऐचे वास्ते यहूदा जानु बरसब्बा चे नांवा लारे वी जाणते ते सीलास नु चुणती गेले ये विश्वासी भावां मां प्रधान हुते।
ऐवास्ते अन्ताकिया ची कलीसिया ने वानु थोड़ी दूर तक पुचाले, ते वे फीनीके ते सामरिया प्रदेसा महु हुते हुले, नेरीया जातिया नु मन फिरावणे चा सुसमाचार सुणाते गेले। ते ऐ समाचार लारे सारे भऊ घणे खौश हुले।
जिसे बेले अपुल्लोस ने अखाया प्रदेस सनु जाणे चाह्ले, ते विश्वासी भावां ने ओची सहायता करली ते उठले चैला ने ओचा स्वागत करने चे वास्ते चिठ्ठी लिखती कर भेज़ती ङिली कि ओचे लारे आच्छी तरावें मिलो। जब ओ ओठे पुज़ला तब ओणे लौका ची घणी सहायता करली जेह्णे नरीकारा चे अनुग्रह लारे विश्वास करला हुता।
कांकि वां बाता नु छोड़ती कर मनु नेरी कुई बात केहणे ची हिम्मत कोनी, जको मसीह ने नेरीया जातिया नु नरीकारा ची अधीनता स्वीकार करने वास्ते माये वचन, ते कर्म,
यानिकि नरीकारा ने मसीह मां हुती कर आपणे लारे संसारा चा मेल-मिलाप करती गेला, ते वांचे पापा चा दोष वांचे उपर कोनी लाला, ते ओणे मेल-मिलाप चा वचन अम्हानु सोंपती ङिला।