कांकि जा लौका चे मन मोटे हुती गेले, ते काना लारे ऊंचे सुणी ते आपणीया आंखीया बन्द करती गेलीया, कङी इसड़े ना हो कि वे आंखीया लारे ङेखी, ते काना लारे सुणी, ते मना लारे समझी ते फिरती जई मैं वांचा उद्धार करी।’
तां वी ओणे आपणे आप नु बे ग़वाह कोनी छोड़ले, पर ओ भलाई करता रेहला, ते आसमाना कनु बारश ते मौसमा चे अनुसार अम्हानु पैदावार ङिता रेहला, तम्चे मना नु रोटी ते खुशी लारे भरता रेहला।”
पर कोच्छ यहूदी अन्ताकिया ते इकुनियुम शहरा कनु आती कनु लौका नु आपणे पक्ष मां करती गेले, ते पौलुस चे उपर पत्थराव करला, ते मरले आले समझती कर ओनु शहरा ब़ाहरु घींसती कर ब़ाहरु छिकती गेले।